มุมมองจากกระจกด้านหน้าขบวนจัดว่ากว้าง แต่มีเสากระจกมาบัง

เนื่องจากไม่ค่อยมีรถไฟวิ่งในเส้นทางนี้ถี่ นาน ๆ ทีถึงจะเห็นรถไฟวิ่งสวนสักขบวนนึง

วิวสองข้างทาง ส่วนมากก็จะเป็นป่า แม่น้ำ อุโมงลอดภูเขา ไม่ก็บ้านคน ดูแล้วเงียบสงบดี

นั่งเมื่อย ๆ ในรถไฟเมื่อยมา 2 ชม.ก็ถึงสถานี Miyako ซึงเป็นสถานีปลายทาง

พอดีรถไฟ Kenji ไม่ได้ต้องวิ่งไปไหนต่อ ผมก็เลยถือโอกาสถ่ายรูปขบวนรถไฟสักหน่อย

ภายนอกรถไฟ จะประดับไปด้วยมาสค๊อตประจำจังหวัด Iwate ที่มีชื่อว่า Wanko Kyodai ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจมาจากชามวังโกะโซบะซึ่งเป็นของกินขึ้นชื่อของจังหวัด โดย Wanko Kyodai แต่ละตัวจะเป็นตัวแทนเมืองในภาคต่าง ๆ ของจังหวัด ดังนี้ (เรียงจากซ้ายไปขวา)

• Kokucchi เป็นตัวแทนจากเมืองในภาคเหนือ สัญลักษณ์คือธัญพืช
• Tofucchi เป็นตัวแทนจากเมืองในภาคกลาง สัญลักษณ์คือเต้าหู
• Sobacchi เป็นตัวแทนของจังหวัด Iwate สัญลักษณ์คือวังโกะโซบะ
• Omocchi เป็นตัวแทนจากเมืองทางภาคใต้ สัญลักษณ์คือแป้งโมจิ
• Unicchi เป็นตัวแทนจากเมืองริมชายฝั่ง สัญลักษณ์คือข้าวหน้าหอยเม่น

หน้าตาของขบวนสุดท้ายเหมือนกับขบวนด้านหน้า

สถานีรถไฟของ Sanriku Tetsudo จะอยู่ติดกับสถานีของ JR

คนที่เป็นแฟนละครญี่ปุ่นน่าจะคุ้น ๆ กับสีของขบวนรถไฟในรูป รถไฟขบวนนี้ก็คือรถไฟ Kita-Sanriku Tetsudo ที่อยู่ในเรื่อง Amachan นั่นเอง ซึ่งผมจะเขียนถึงถัดไปภายหลังครับ

ประตูทางเข้า – ออกของสถานี Miyako มีจุดเดียว ตัวสถานีดูใหม่กว่าที่ผมคิดไว้

พอดีผมขนกระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย เลยต้องหาที่ฝากกระเป๋าซะก่อน แต่ตู้ล็อกเกอร์ที่มีจำนวนน้อยนิดหน้าสถานีดันเต็มหมดแล้ว

ระหว่างที่ยืนคิดอยู่ว่าจะทำอย่างไรกับกระเป๋าดี ก็มีคุณลุงที่ประสบปัญหาเดียวกัน พาผมไปฝากกระเป๋าที่ห้องขายตั๋วที่อยู่ข้าง ๆ ทางเข้าสถานี ผมเลยได้ความรู้ใหม่ว่าห้องขายตั๋วตามสถานีเล็ก ๆ เขารับฝากกระเป๋าด้วย แต่ถ้าจะให้ชัวร์ก็ควรถามเขาก่อนว่ารับฝากกระเป๋าไหม

ก่อนไปเที่ยว ก็ขอถ่ายเจ้า Kenji จากด้านนอกสถานีอีกรูป

ตอนต่อไป ผมจะเขียนถึงการปั่นจักรยานไปยังหาด Jodogahama ซึ่งเป็นสถานที่ขึ้นชื่อของเมือง Miyako ใครสนใจก็อย่าลืมติดตามอ่านกันนะครับ