จากนั้นก็เดินเล่นในงาน ซึ่งเขาจะมีส่วนที่ว่างเอาไว้ให้คนมางานปูเสื่อนั่งพัก นั่งขายและแลกรูปภาพกัน

บางคนก็มาเปิดรับสมัครแฟนคลับให้กับโอชิตัวเอง

สำหรับคนที่อยากจับมืออีก แต่บัตรหมดแล้ว ก็สามารถซื้อแผ่นจาก Tower Records ที่มาเปิดบูธขายแผ่นอยู่ในงานได้

พอดีผมมีเตรียมของขวัญให้อิโคม่าจังเอาไว้ ก็เลยเอาของไปให้พี่สาวที่ประชาสัมพันธ์ เรื่องข้อห้ามอะไรแบบนี้ก็ทั่ว ๆ ไปคือ ห้ามของกิน เครื่องสำอางค์ เครื่องใช้ไฟฟ้า แต่ที่ผมเพิ่งรู้เพิ่มจากในงานคือ ของขวัญมูลค่าต้องต่ำกว่า 10,000 เยนครับ

เสร็จแล้วก็มาต่อคิวซื้อ Official Goods ซึ่งคิวยาวเหยียดมาก รอกันนานกว่าตอนจับมืออีก แต่ถ้าใครมีบัตรเงินสด Edy ของ Rakuten ที่วงไปเป็นพรีเซนเตอร์ให้อยู่ จะมีช่องอำมาตย์ให้เข้าไปซื้อของได้แบบไม่ต้องรอนาน

ของที่ขายในงานครับ ไม่ค่อยเยอะ ส่วนมากที่เห็นคนซื้อกันเยอะ ๆ คงไม่พ้นรูปถ่าย แล้วก็แฟ้มใสครับ

ตอนผมไปถึง รูปถ่ายชุด Barretta หมดแล้ว เหลือชุดรุ่น 2 ผมก็เขามีอะไรเหลือก็ซื้อ ไว้เป็นที่ระลึกว่าเรามางาน

ผมอยู่จนงานจับมือเลิกตอนประมาณ 5 โมงครึ่ง เลทจากกำหนดการไปครึ่งชม. เพราะงานเปิดช้า หลาย ๆ คนก็เริ่มเดินทางกลับแล้ว แต่ผมยังต้องอยู่งานของ Ensky ต่อ ซึ่งประมาณ 6 โมงกว่า ๆ เขาก็เรียกให้คนที่เข้าแถวรองานนี้เข้ามาในส่วนงานจับมือตามเลนที่ระบุอยู่บนการ์ด

เจ้าหน้าที่ก็ขึ้นมาประกาศว่าข้อกำหนดของงานนี้ คือสมาชิกจะมาแจกของอย่างเดียว ไม่มีการจับมือ อะไรทั้งนั้น

ส่วนสมาชิกที่จะมามอบของขวัญให้ในแต่ละเลนจะใช้จับฉลากเอาบนเวที งานนี้เชื่อว่าคงทำให้คนที่ได้บัตรเชิญอีเวนท์แบบประมูลมาต้องร้องไห้ เพราะเบอร์ต้น ๆ ประมูลกันแพงมาก แต่เมมเบอร์ดัง ๆ อยู่เบอร์ท้าย ๆ เป็นส่วนใหญ่

ส่วนของผมได้บัตรเบอร์ 3 เป็นมายะกับนานามินเป็นคนให้ นานามินบอกขอบคุณเป็นอะไรที่น่ารักมาก

พอรับของเสร็จก็ได้เวลาที่ต้องออกจากงานแล้ว คนเริ่มไม่เยอะแล้ว แอบแปลกใจนิดหน่อย เพราะไม่คิดว่าคนได้บัตรเชิญเข้างานมันจะน้อยแบบนี้

แล้วผมก็เดินกลับไปยัง QUEEN’S EAST ไปตั้งต้นการเที่ยวโยโกฮาม่ายามค่ำคืน

ตอนหน้า ผมจะพาไปดู Yokohama Akarenga Souko หรือโกดังแดงที่อยู่ใกล้ ๆ กันต่อครับ

ปล. สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณเพื่อน ๆ ในทวีตเตอร์ที่เคยไปงานจับมือมาแล้ว สำหรับคำแนะนำต่าง ๆ นะครับ ไม่มีพวกท่าน ผมคงไม่ได้มางานนี้แน่นอนเลย