หลังจากที่พวกผมนั่งรถบัสกลับมาจากจิ่วเฟิ่นในตอนที่แล้ว รถบัสได้มาจอดตรงป้ายรถบัสเดิมใกล้ SOGO สาขา Fuxing พวกผมเลยถือโอกาสทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารจีนชื่อดังอย่าง ติ่น ไท ฟง ที่มีสาขาอยู่ในห้างดังกล่าวพอดี

ตัวร้านจะอยู่ที่ชั้น B2 ของตัวห้าง หากเดินจากป้ายรถเมล์ที่กลับมาจากจิ่วเฟ่น ก็ให้เดินลงสถานีรถไฟ MRT Zhongxiao Fuxing แล้วเข้าห้างจากทางออกด้านในได้เลย

ด้านหน้าร้านจะมีเคาท์เตอร์คอยแจกเบอร์คิวอยู่ รวมทั้งใบรายการอาหารให้เราติ๊กเลือกระหว่างรอเรียกคิว จะได้ไม่เสียเวลาเลือกตอนเข้าไปในข้างในแล้ว

ผมใช้เวลาต่อคิวอยู่เกือบชั่วโมง พอถึงเบอร์คิว พนักงานก็พาพวกผมไปที่โต๊ะด้านใน ซึ่งจะมีอุปกรณ์การทานจัดวางอยู่อย่างเรียบร้อย

เนื่องจากพวกผมติ๊กเลือกอาหารกันไปเรียบร้อยตั้งแต่ตอนรอคิวแล้ว สิ่งที่ทำตอนนี้ก็คือรออาหารที่สั่งไว้มาเสริฟอย่างเดียว ระหว่างรอก็อ่านวิธีการทานเสี่ยวหลงเปา ซึ่งเป็นเมนูเด่นของร้านรอไปพลาง ๆ ก่อน

พนักงานเริ่มต้นจากการเสริฟชาร้อน และแนะนำการทำน้ำจิ้มไว้ทานกับเสี่ยวหลงเปา

ขั้นตอนการทำน้ำจิ้มคือ วางขิงดอง แล้วเทซีอิ้วและน้ำส้มสายชูลงไป ก็จะได้น้ำจิ้มที่มีรสแบบจิ๊กโฉ่วแบบที่เราคุ้นเคยเวลาทานติ่มซำบ้านเรา

พวกผมนั่งรอไม่นานนัก เสี่ยวหลงเปาไส้กุ้งและบวบก็ถูกนำมาเสริฟเป็นอย่างแรก รสชาติจัดว่าโอเคสมคำร่ำลือ ตัวใหญ่ ฉ่ำรสกุ้งและน้ำซุป

เกี๊ยวหมูและกุ้งในซอสเผ็ด เชื่อว่าใครชอบเกี๊ยวกุ้งน่าจะชอบอาหารจานนี้ไม่ยาก ที่สำคัญเมนูนี้ที่บ้านเราจะมีแต่แบบราดซอสไก่ ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าสั่งพิเศษนอกเมนูได้หรือเปล่า มาถึงถิ่นก็ไม่ควรพลาดเกี๊ยวกุ้งเวอร์ชั่นนี้

ผัดยอดถั่วลันเตา เป็นเมนูตามฤดูกาลของร้าน ตอนแรกที่เห็น ผมนึกว่าเป็นผักบุ้ง แต่จริง ๆ ไม่ใช่ การผัดจะผัดใส่กับกระเทียมอย่างเดียว ซึ่งแตกต่างจากผัดผักตามร้านข้าวต้มบ้านเราที่ผัดใส่เต้าเจี้ยว เลยรู้สึกว่ารสมันไม่จัดและได้รสชาติของผักมากกว่า

ข้าวผัดกุ้ง หนึ่งในเมนูแนะนำของร้าน ยอมรับว่ามันเป็นข้าวผัดที่อร่อยจริง ๆ ข้าวเม็ดกลม ๆ ผัดกับไข่ ได้รสชาติกำลังพอดี ทานพร้อมกับกุ้งตัวอ้วน ๆ กลม ๆ ขนาดพอดีคำ แบบไม่มีเปลือกอะไรมาขัดบรรยากาศในการกิน ส่วนตัวยังไม่เคยเจอข้าวผัดกุ้งแบบนี้ที่ไหนมาก่อน

ซุปเสฉวน สั่งมาขนาดกลาง ซึ่งพอเหมาะกับการทาน 3 – 4 คน รสชาติผมว่าเปรียวมากกว่าเผ็ด ส่วนความเผ็ดก็ไม่มากอย่างที่คิด นี่ขนาดสั่งแบบเผ็ดมาแล้วนะ

ข้าวเหนียวไส้หมู เป็นเมนูที่ยังไม่มีขายที่สาขาในไทย ผมเองไม่ได้เป็นคนชอบหมูสามชั้นลักษณะนี้อยู่แล้ว เลยไม่อินมาก แต่รสชาติก็ใช้ได้อยู่

ปิดท้ายด้วยเมนูของหวาน เริ่มจากเค้กข้าวไส้ถั่วแดง ซึ่งตัวแป้งนุ่ม และมีความหวานจากไส้ถั่วแดง

ของหวานที่สั่งอีกอย่างก็คือเค้กพันชั้น ซึ่งเป็นเมนูที่มีในสาขาไทย ส่วนตัวทานแล้วเนื้อมันเด้ง ๆ อร่อยดี

โดยรวมแล้ว ผมคิดว่าอาหารที่ร้าน ติ่น ไท ฟง จัดว่าอร่อยใช้ได้ แต่หลังจากได้มีโอกาสกลับมาทานเป็นครั้งที่ 2 ที่สาขาในไทย ผมคิดว่ารสชาติทำได้ใกล้เคียงกัน ราคาก็ต่างกันไม่มาก ถ้าได้มีโอกาสผ่านไปบริเวณที่มีร้านและมีคิวรอไม่นาน ก็เป็นร้านอาหารที่น่าแวะไปทานตอนอยู่ที่ไต้หวันครับ

ตอนหน้า ผมจะเขียนถึงการเดินทางด้วยรถไฟ Taiwan High Speed Rail แฟน ๆ ที่ชอบเดินทางด้วยรถไฟ อย่าลืมติดตามกันนะครับ