รอบ 1 Hoshino Minami ยื่นบัตร 2 ใบ

คิวจับมือรอบแรก ๆ ใช้เวลารอไม่นานเท่าไร ผมได้จับเป็นคนที่ประมาณ 5 – 6 เลย เขาไปเจอน้องใส่เสื้อตัวใหญ่ ๆ ยาว ๆ อารมณ์ชุดนอน

ผม : สวัสดีครับ เป็นแฟนมาจากไทยครับ (แบบตะกุกตะกัก)

โฮชิมินะ : ……………. (คือพูดอะไรสักอย่างที่เราไม่ได้ยิน)

ผม : จะคอยสนับสนุนตลอดเลยนะ

โฮชิมินะ : ……………. ขอบคุณค่ะ

ผม : อ่า วันนี้ชุดที่ใส่น่ารักนะครับ (โดนดึง)

โฮชิมินะ : ขอบคุณค่ะ

รอบนี้สารภาพตามตรง แบบว่าตื่นเต้นมาก ขนาดผ่านงานจับมือก่อนหน้ามาสองงาน แต่มาเจองานนี้แบบว่ากังวลด้วย ตื่นเต้นด้วย ส่วนน้องเขา ผมไม่รู้ว่าชาร์จแบตเต็มก่อนมางานหรือเปล่า เพราะเสียงพูดเบา ๆ ง่อง ๆ แง่ง ๆ แถมมือน้องยังเย็นกว่ามือผมอีก

ระหว่างที่ยืนรอจับมือโฮชิมินะ เลนเซย์ตันที่อยู่ข้าง ๆ แฟน ๆ ที่เป็นคนตบแต่งเลนกับคอกตอนเช้า ก็ดักรอเพื่อร้องเพลงอวยพรวันเกิดตอนเจ้าตัวเดินเข้ามาด้วย

หลังจากจับมือกับโฮชิมินะเสร็จ ผมก็รีบมาต่อคิวซื้อ Official good ต่อทันที แต่ว่ากว่าเขาจะเริ่มขายก็ปาเข้าไปตอนจับมือรอบสองเริ่มแล้ว ผมเข้าคิวจนเหลือคนข้างหน้าอีกไม่เยอะ แต่พอคำนวณเวลาดู น่าจะเข้าโซนจับมือไม่ทันแน่ ๆ เลยยอมออกจากแถววิ่งเข้าไปจับมือรอบสองก่อน

รอบ 2 Ikuta Erika ยื่นบัตร 1 ใบ

อิคุจังมาในชุดสีออกโทนน้ำตาล ดูเป็นผู้ใหญ่หน่อย เห็นในรายการโนกิโดโกะบ่นว่าเธอใส่ชุดดูเชย ๆ แต่ผมว่าชุดแบบนี้แหละเหมาะกับเจ้าตัวสุดแล้ว

ผม : สวัสดีครับ จำได้ผมได้ไหม ที่มาจากไทย

อิคุจัง : … (ยืนนึก)

ผม : ที่โยโกฮาม่าน่ะครับ

อิคุจัง : อ๋อ

ผม : พอดีวันนี้จะกลับไทยแล้วน่ะครับ (โดนดึง) จะคอยสนับสนุนตลอดเลยนะ บ๊ายบาย

อิคุจัง : ขอบคุณค่า

ผมรู้สึกว่าอิคุจังนี้ดูเป็นกันเอง คุยด้วยแล้วสบายใจ ได้คุยสองรอบกับโอชิที่ตัวเองชอบมาก ๆ ถือว่ามารอบนี้ไม่เสียเที่ยว

หลังจากจับมืออิคุจังเสร็จ ก็เป็นเวลาที่เขาให้สาว ๆ พักกินข้าว ผมก็ถือโอกาสไปหาข้าวกินที่ GARDEN COURT ข้างใน Makuhari Messe

มื้อนี้เลือกกินฮายาชิไรซ์ รสชาติมาตรฐาน ไม่ถึงขั้นแสงพุ่งเหมือนที่ Rengatei

จากนั้นต่อด้วย TOKYO BANANA ที่แอบซื้อไว้ตอนเช้า

กลับเข้าไป ยังไม่เริ่มรอบ 3 และแถวซื้อของเริ่มหายไปเหลือครึ่งเดียว (คิวทางซ้ายมือสุด) ผมเลยไปต่อคิวซื้อรูปชุดที่ซื้อไม่ทันจากงานที่แล้ว ส่วนรูปชุดใหม่ที่ขายงานวันนี้หมดไปแล้ว

พอสาว ๆ เดินกลับกันเข้ามาในโซนจับมือแล้ว ผมก็เข้าไปเพื่อจับมือในรอบ 3 ต่อไป

รอบ 3 Ikoma Rina ยื่นบัตร 2 ใบ

คุณเคยเจอเหตุการณ์แบบว่า เด็กกะโปโลที่เห็นหน้าอยู่ทุกวัน แล้วอยู่มาวันนึงเด็กคนนี้เกิดสวยน่ารักขึ้นมาแบบไม่คาดคิดไหมครับ นั้นคือความรู้สึกผมตอนเห็นอิโคม่าจังเดินเข้ามาในคอก แล้วนั่งรอจับมือแฟน ๆ ที่เข้ามาในงานอยู่

ผม : สวัสดีครับ ผมแฟนที่มาจากไทยน่ะครับ

อิโคม่า : อะ… อ๋อ

ผม : ได้รับของขวัญไหมครับ (ผมให้ฝากของขวัญเจ้าตัวเมื่องานที่แล้วไป)

อิโคม่า : ได้ ขอบคุณนะ

ผม : ไว้จะคอยรอดูตอนผมยาวนะ

อิโคม่า : (ดีใจ) ขอบคุณนะ นี้ก็เพิ่งเริ่มไว้ล่ะ

ผม : (โดนลาก) คอยเอาใจช่วยอยู่นะ บ๊ายบาย

อิโคม่า : (โบกมือ)

รอบนี้แบบว่าตะลึงในความน่ารักของเจ้าตัวมาก จนตอนนั้นบอกกับตัวเองเลยว่า ต่อไปจะเลิกเรียกเจ้าตัวว่าลุงแล้ว

หลังจากจับมือเสร็จแล้ว ก็ไม่มีอะไรทำแล้ว ผมเลยออกไปนอกฮอลล์ เปิด Surface นั่งเล่นเน็ตรอเวลาจับมือรอบที่ 4 ตอนที่ใกล้ได้เวลา ตอนเดินเข้าไปรอที่หน้าโซนจับมือ ซายูเนี๊ยงเดินออกมาถ่ายรูปกับแฟน ๆ ที่มาอวยพรวันเกิดพอดี ซึ่งเจ้าตัวก็เดินมากับทีมงาน และพี่ยามที่ลักษณะเหมือนนักฆ่า 47 พร้อมอาวุธครบมือ คอยยืนคุมสถานการณ์อยู่ห่าง ๆ

รอบ 4 Hori Miona ยื่นบัตร 2 ใบ

ตอนที่กดลงซื้อบัตรจับมือไป ผมคิดอยู่นานว่าจะลงฮจจังดีไหม แต่สุดท้ายก็ลงเจ้าตัวไป เพราะอยากเห็นว่าสมาชิกรุ่นสองคนนี้มีดีอย่างไร ถึงได้โดนดันขึ้นเป็นเซนเตอร์ได้อย่างรวดเร็ว

ผม : สวัสดีครับ เป็นแฟนมาจากไทยครับ

ฮจจัง : ……………. (มองหน้าผม)

ผม : ……………. (มองหน้าฮจจัง)

ฮจจัง : ……………. (มองหน้าผม)

ผม : … จะคอยสนับสนุนตลอดเลยนะ วันนี้ชุดที่ใส่น่ารักมากเลยครับ

ฮจจัง : โอ้! ขอบคุณค่ะ

ตอนเข้าไปคุยกับน้องเขา เห็นน้องไม่ตอบอะไรประโยคแรกมา ก็เลยจ้องหน้ากันไปมาจนเกือบหมดเวลา ผมว่าจริง ๆ น้องเขาก็น่าจะคุยเก่งนะ โดยรวมแล้วเป็นเด็กที่มีอนาคตไกลคนนึง

หลังจากจับมือกับฮจจังเสร็จ ผมก็เดินทางออกจาก Makuhari Messe เลย ถึงแม้ว่าตัวงานจริง ๆ ยังมีเหลืออีกรอบนึงก็ตาม ซึ่งผมก็ไม่ได้ลงรอบนี้ไว้ เพราะกลัวคิวยาว แล้วไม่ทันขึ้นเครื่อง อีกอย่างนึงก็คือตังค์ไม่พอกดอีก 2 แผ่น

เดินอีกครึ่งกิโลจนถึงสถานี Kaihimmakuhari แล้วนั่งรถไฟคันเดิมกลับโตเกียว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องกลับไทยแล้วสินะ

สรุปแล้วการไปงานจับมือทั่วประเทศและจับมือเดี่ยวของวงไอดอลที่ชอบ ก็จัดเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำ ถึงแม้ตอนกลับมานั่งเขียนบล็อกอีกที ก็ยังรู้สึกว่าตอนที่ไปมันเหมือนฝันมาก ๆ คือแทบจะจับไม่ได้เลยว่าเราได้จับมือสาว ๆ จริง ๆ หรือเปล่า (ยกเว้นโฮชิมินะคนเดียว มือน้องเย็นมากนะ) ถ้ามีโอกาสก็อยากไปสัมผัสประสบการณ์แบบนี้อีกหลาย ๆ ครั้งครับ

ตอนหน้า จะพาไปเดินดูรอบ ๆ สถานีโตเกียวกัน อย่าลืมติดตามอ่านกันนะครับ