ตอนที่วางแผนเดินทาง ผมค่อนข้างกังวลว่าในย่านที่ Premiere Hall ตั้งอยู่จะมีร้านอาหารอะไรอยู่รอบ ๆ บ้าง เพราะเป็นย่านในเมืองโยโกฮาม่าที่ไม่มีข้อมูลอะไรมาก แต่โชคดีที่มีห้าง MOSIACMALL อยู่ห่างกันแบบเดินไม่กี่นาที ซึ่งตามประสบการณ์ของผม มีห้าง = มีร้านอาหาร

เอาเข้าจริง ย่านนี้ก็ถูกใช้เป็นสถานที่ถ่ายทำละครญี่ปุ่นอยู่หลายเรื่อง อย่างห้างนี้ก็ปรากฏในเรื่อง Kazoku no Katachi ส่วน Premiere Hall ที่เป็นสถานที่จัดงานเอง ก็ปรากฏในเรื่อง Atelier ด้วยเหมือนกัน

ภายในห้างมีร้านอาหารอยู่หลายร้าน แต่เนื่องจากผมมีเวลาไม่มากนัก เลยเดินขึ้นไปที่ศูนย์อาหารที่ชื่อ Forest Food Park ซึ่งอยู่บนชั้น 5 เพื่อหาอะไรง่าย ๆ ทาน

ศูนย์อาหารด้านบนมีร้านน่าสนใจหลายร้าน ผมเลือกทานราเมนที่ร้าน Ramen Kagetsu Arashi  โดยสั่งเมนู Arashi Genkotsu Barikara Ramen และเพิ่มไข่ออนเซ็นมา

เรื่องรสชาติ ผมคิดว่าก็ใช้ได้ แต่ค่อนข้างมัน จากน้ำซุปข้น และรสชาติก็ยังไม่เผ็ดสะใจมากนัก แต่สิ่งที่ผมว่าเด็ดของร้านนี้คือ Gekikara Tsubo Nira ซึ่งเป็นกุยช่ายดองในเครื่องปรุงรสเผ็ด สำหรับทานเป็นเครื่องเคียง ส่วนตัวผมไม่ทานกุยช่าย แต่ก็ยอมแพ้ในความอร่อยของมัน

พอเต็มพลังเสร็จแล้ว ผมก็กลับไปรอกิจกรรมถ่ายรูปเดียวรอบที่ 2 ซึ่งในรอบนี้สมาชิกของวงจะเปลี่ยนชุดไปใส่เครื่องแบบที่ใช้ตอนถ่ายรูปทำ mu-ca และผมก็เลือกที่จะถ่ายรูปกับรานะจินในรอบนี้

หลังจากที่เตรียมการกับเจ้าหน้าที่เรียบร้อย ผมก็เดินเข้าไปหารานะจิน และทักทายตามปกติ ผมยังคงถ่ายรูปท่าหัวใจเหมือนเดิม พอบอกน้องเขาแล้ว เขาก็โน้มตัวเข้ามาใกล้ ๆ ให้ถ่ายรูปด้วย

ตอนถ่ายจริงเสียเวลาไปมาก เพราะทีมงานเอานิ้วบังแฟลชตอนถ่ายรูป ผมต้องมากดลบรูปแล้วกลับเข้าไปถ่ายอีกรอบ ซึ่งรูปรอบสองตอนเช็คในมือถือดูโอเค แต่พอมาเปิดดูขนาด 100% กับคอมที่บ้านพบว่าเบลอ ยังดีที่มันยังเบลอไม่เยอะมาก พอย่อรูปลงไปก็พอดูได้อยู่

จากนั้นผมก็หลบออกมาอัพโหลดรูปเก็บ แล้วออกไปเดินเล่นที่ MOSAICMALL รอเวลากิจกรรมจับมือต่อ ซึ่งตอนที่เดินออกมาจากห้องนั้น ก็มีคนแจกหน้ากากทานุกิกระดาษเพื่อเอาไว้เซอร์ไพร์สวันเกิดของจังมัน ก่อนที่จะเริ่มกิจกรรมจับมือ

พอได้เวลา ผมก็เดินกลับมาที่ Premiere Hall อีกครั้ง ซึ่งตอนนี้คนก็ไปยืนรอกันแถวหน้าเวทีเพื่อเตรียมเซอร์ไพรส์วันเกิดจังมันกัน ระหว่างที่รอ ทางทีมงานก็ได้ออกมานัดแนะแผนการ หลังจากนั้นสักพักสมาชิกในวงคนอื่น ๆ ก็ออกมาบนเวที พร้อมนัดแนะแผนการกันอีกรอบ ระหว่างนี้จังมันก็ดันจะออกมาด้วย จนโดนทีมงานไล่ให้กลับไปหยิบผ้าขนหนูในห้องพักออกมา เอาเป็นว่าถึงตอนนี้แผนไม่แตก ทุกคนพร้อมใจหยิบหน้ากากทานุกิมาบังหน้า แล้วก็ปิดไฟในห้อง

พอน้องกลับมา ก็ตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น พอไฟในห้องกลับมาติดอีกที ทุกคนในห้องก็กลายร่างเป็นทานุกิ แล้วก็ร้องเพลงวันเกิดให้ พอเซอร์ไพรส์กันเสร็จ เจ้าของวันเกิดก็ประกาศขอบคุณแฟน ๆ ที่มาอวยพรวันเกิดให้ ผมเห็นว่านอกจากทำเซอร์ไพรส์แล้ว ยังมีคนซื้อเค้กวันเกิดมาให้เขาด้วย แต่ผมได้ยินว่าเขาแพ้ช็อคโกแลตหรืออะไรบางอย่าง เลยไม่สามารถทานเค้กที่ซื้อมาได้ สุดท้ายทุกคนก็รวมตัวกันถ่ายรูปหมู่เอาไปลงเว็บแฟนคลับของวง ก็จบการเซอร์ไพรส์วันเกิดของจังมันในวันนั้นไป

ส่วนกิจกรรมงานจับมือนั้น เขาจะตั้งแถวสำหรับจับมือจำนวน 5 แถว ซึ่งใน 1 แถวจะประกอบไปด้วยสมาชิก 2 คน เนื่องจากทีมงานให้เวลาจับมือน้อยมาก (น้อยกว่างานจับมือของ Nogizaka46 ที่เคยไปมาเสียอีก) ก็เลยไม่ได้คุยอะไรมากกว่า แนะนำตัวว่ามาจากไทย จะสนับสนุนวงต่อไป แล้วก็เจอกันในไลฟ์วันรุ่งขึ้นที่งาน Idol Yokocho

ใบแรก ผมเข้าไปที่แถวของ Kanazawa Yuki กับ Oguri Kako ส่วนใบที่สอง ผมเข้าไปที่แถวของ มายะกับ Iyama Maho ซึ่งมายะก็บอกมาโฮะว่าผมมาถ่ายรูปกับเขาด้วยเมื่อเช้า พอใช้ตั๋วครบทุกใบแล้ว ผมเดินทางกลับโตเกียวเลย โดยไม่รอให้งานจบก่อน

ขากลับผมตั้งใจจะขึ้นรถไฟเพื่อกลับไปยังสถานี Hiyoshi ที่มาตอนเช้า แต่ดันขึ้นรถไฟผิดฝั่ง เลยต้องไปเริ่มเดินทางใหม่ตั้งแต่สถานี Nakayama ด้วยการนั่งรถไฟสาย JR Yokohama ไปลงสถานี Kikuna แล้วต่อรถไฟสาย Tokyu Toyoko ที่ขึ้นตอนเช้ากลับไปยังโตเกียว

พอถึงโตเกียว ผมก็แวะไป Akihabara เพื่อซื้ออะไหล่หูฟังต่าง ๆ ที่ยังไม่ได้ซื้อ หนึ่งในร้านที่ผมแวะไปก็คือร้าน Oyaide Denki ที่เป็นเจ้าของสินค้ายี่ห้อ Oyaide ที่เชื่อว่าขาทำสายสัญญาณต้องรู้จักชื่อกันทุกคน

ก็จบไปแล้วกับการแสวงบุญไอดอลในทริปไปญี่ปุ่นครั้งที่ 3 ของผม ซึ่งสำหรับวง GEM เอง ผมได้ไปอีเวนท์ของวงถึง 3 วันด้วยกัน เรียกว่าเต็มอิ่มกันเลยทีเดียว และยังโชคดีด้วยที่ได้มีโอกาสเจอมายะ ก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อที่อเมริกาด้วย

ตอนหน้า ผมจะเขียนถึงร้านเนื้อย่างชื่อดังของเมือง Morioka ที่มาเปิดสาขาในโตเกียว อย่าลืมติดตามกันนะครับ