ตื่นมาตอนเช้า ไปดูที่หน้าต่าง เจอวิวเป็นแม่น้ำ สวยงามมาก ๆ

ส่วนนี้เป็นวิวจากห้องอาบน้ำตอนเช้าครับ

มองลงไปเห็นแม่น้ำไหลแรงมากจนตีเป็นฟองคลื่นกระจาย แช่น้ำไป มองแม่น้ำไป จนใจเป็นสุข

ว่าแล้วก็ขึ้นมาทานอาหารเช้ากัน แน่นอนว่ามีเวลากำหนดเหมือนเดิม ถ้าตื่นสายก็อดกิน

สำหรับมื้อเช้า ก็เป็นอาหารเช้าสไตล์ญี่ปุ่นแบบง่าย ๆ แต่เปี่ยมไปด้วยคุณภาพ มีปลาย่างเป็นจานหลัก พร้อมซุปมิโซะ นัตโตะ และเครื่องเคียงต่าง ๆ

ข้าวสวยร้อน ๆ ใส่มาในหม้อสำหรับสองคน ต้องแบ่งกันเองดี ๆ

พอดี ผมเห็นมีไข่อยู่ในจานเครื่องเคียงด้วย ผมเลยแปลกใจว่ามันกินอย่างไร จนได้น้องพนง.เขามาสอนให้ มันคือไข่ลวกนั้นเอง เวลาทานก็ให้ทานกับซอสที่มาด้วยกัน

ส่วนหม้อนี้คือซุปมิโซะครับ ลืมภาพซุปมิโซะบ้าน ๆ ที่เราเคยกินกันที่ฟูจิไปได้เลย ที่นี้เจ็งกว่าเยอะ มีเต้าหู มีหอยเชล น้ำแกงรสกลมกล่อมมาก ไม่เข้มไป ไม่จืดไป กำลังดี

สำหรับมื้อเช้า ทางโรงแรมเตรียมเครื่องดื่มไว้หลายอย่าง แต่เราต้องเดินมากดเอง มี ชาฝรั่ง กาแฟ น้ำส้ม ชาญี่ปุ่น และน้ำแร่ ที่เข้าใจว่าวิดน้ำจากน้ำพุที่เดียวกับที่เราเอาไว้แช่ตัวมาใส่แท็งก์ให้เราดื่มนี้แหละ

ทานมื้อเช้าเสร็จ กลับมาแพ็คกระเป๋าที่ห้องเตรียมเช็คเอาท์ ก่อนจะออกก็ถือโอกาสเปิดหน้าต่างไปถ่ายวิวข้างนอกซะหน่อย

ตอนมองออกมาข้างนอก ผมเห็นเขาต่อท่ออะไรบางอย่างขึ้นไปบนเขาด้านบนด้วย เลยเดาว่าเขาคงวิดน้ำขึ้นไปใช้บนโรงแรมอีกสาขานึงที่อยู่บนนั้นด้วย

ว่าแล้วก็แบกกระเป๋า เดินลงมาข้างล่างเพื่อเช็คเอาท์ ถึงตอนนี้แล้วรู้สึกเสียดายที่ได้อยู่ในโรงแรมไม่นาน อยากอยู่ซึมซับบรรยากาศดี ๆ แบบนี้ให้นานกว่านี้ (จริง ๆ คือผมปิ๊งน้องผู้หญิงที่เสริฟข้าวให้เมื่อคืน)

ขากลับ ผมก็นั่งรถเมล์หวานเย็น Hakone Tozan Bus คันเดิมกลับไปที่สถานี Hakone-Yumoto เพื่อกลับโตเกียว

วันนี้มาสถานีเร็ว เลยได้มีโอกาสมายืนรอรถไฟที่ชานชาลาโล่ง ๆ

รถไฟที่จะนั่งกลับมาแล้ว แม่บ้านก็โค้งให้รถไฟที่เข้ามา ประมาณว่าขอบคุณลูกค้าที่นั่งมา และนอกเหนือจากแม่บ้าน เจ้าหน้าที่ในสถานีรถไฟทั้งหมดจะทำแบบนี้ทุกคุณครับ

รถไฟที่นั่งกลับ ยังเป็น Romancecar อยู่เหมือนเดิม แต่เป็นรุ่น Model 30000 EXE

ที่นั่งข้างในยังคงคอนเซปเดิมเอาไว้

พอดีผมนั่งแถวหน้า เลยสงสัยว่าจะเอาโต๊ะวางของที่ไหน เลยเจอว่ามันพับแอบอยู่ในที่วางแขนนี้เอง

ในตอนขากลับ ถึงแม้ว่าเจ้า EXE จะไม่ได้มีอะไรหรู ๆ ให้เราไปลองเล่นเหมือนกับ VSE ที่นั่งตอนขามา แต่ก็ได้เห็นการทำงานของคนขับรถไฟที่นี้ ที่แบบว่าละเอียดละออทุกขั้นตอน เวลาจะทำอะไรก็ต้องยกมือชี้ไปที่สิ่งนั้น พร้อมตะโกนทวนสิ่งที่ทำไปด้วย ผมไม่แปลกใจเลยที่รถไฟบ้านเขาถึงเกิดอุบัติเหตุน้อยกว่าบ้านเรา

และสุดท้าย เราก็กลับมาที่โตเกียว บ๊าย บาย ฮาโกเน่

ตอนต่อไป เราจะได้เริ่มเที่ยวโตเกียวกันสักที